Het uitzicht
Door Arnaud Jochem
Dat moment dat je over het randje van heuvel kan kijken. Dat moment dat je langs die ene rotspunt kunt gluren. Dat moment dat je ‘wedt’ wie als eerst de zee ziet vlak voordat het laatste stukje duin je gescheiden houdt van een adembenemende weidsheid. Slecht een fractie van een seconde later zie je waar je voor gewandeld, gezweet of gerend hebt. Het Uitzicht.
In de verte staren
Als mens zijn we gemaakt om van dichtbij een boek te lezen, zoals je vandaag wellicht doet in deze vakantieperiode. Onze ogen kunnen in de spiegel inzoomen op dat stukje gezicht dat je even heel nauwkeurig wilt onderzoeken, maar… dat kost energie. In de verte staren, zicht op het oneindige, kijken naar de horizon… dát is easy action voor onze oogspiertjes. We kunnen veel, maar de ontspanning ligt in het vergezicht, het uitzicht dat je de adem ontneemt.
De rand van de berg
Ik herinner me een berg op de grens van Spanje en Frankrijk, zo lekker dichtbij de westkust. Het was een ochtend waarin de hardloop schoenen aangingen. De energie er ff lekker uit mocht, maar liefst wel met een doel, een beloning voor ogen! Rustig joggend liep ik het eerste deel naar boven, maar met dat de rand van de klif steeds meer in zicht kwam werd het steiler en steiler. Echt rennen werd lastig, maar stevig in beweging blijven bleef een optie. Dat deed ik. Het was warm. Zweet gutste over m’n terwijl het landschap langzaam iets afvlakt. Ik kwam terecht op een groene weide vol met wilde paarden. (hellup, ik houd niet van wilde paarden, veel te onvoorspelbaar 😉). Er ontstond ruimte. M’n ademhaling vertraagde. De rand van de berg werd zichtbaar en bijna kon ik eroverheen kijken, benieuwd naar het uitzicht waar ik zo hard voor had gewerkt. Waar ik in had geloofd dat het m’n adem zou laten stokken. En…
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen. Dien Christus: Hij is uw meester! [Kolossenzen 3 : 23 – 24]
Adembenemend prachtig
Het UITZICHT was adembenemend prachtig. Bergen, bossen en… zee tegelijk. Wauw! De inspanning van enkele minuten geleden maakte snel ruimte voor voldoening en verwondering. Overigens twee zaken die vaker hand in hand gaan, zowel in het leven, als in onze wandel met God. Áls ik dan een berg beklim… een uitdaging aanga… een situatie met moeite doorworstel… een gebed bidt dat niet direct zichtbaar is verhoord… laat ik dat dan doen met de verwachting van wat voor mij ligt. Zijn voldoening, Zijn verzorging, Zijn Verwondering over hoe Hij ons roept om onderdeel te zijn van Zijn plannen.
Teruglopend naar beneden kwam de vermoeidheid natuurlijk een beetje terug… maar ook wanneer je een berg áfloopt wacht er in het dal iets prachtigs. In dit geval was dan m’n gezin… en een lekker koude douche! God is in het uitzicht, op de berg én in het dal. Hij is er…
psst..Onderwijs dat heel goed bij deze blog past is ‘neem de tijd’ in het zomerpakket in de app. Echt een aanrader!